WENDY
Mijn verhaal begint 33 jaar geleden, ik was toen 9 jaar oud. Ik speelde verstoppertje met enkele vriendjes. Ik verstopte me in de keuken vlak tegen een gasfornuis. Op deze stond een waterketel waaronder de vlammen voorbijkwamen. Toen degene die moest zoeken naar de keuken kwam, ging ik dichter naar het fornuis toe. De zoeker taste achter de muur, waardoor ik een tikje kreeg en te dicht bij het vuur kwam. Daardoor schoot mijn jurk in brand. Ik had nog niet direct door dat ik in brand stond. Pas toen ik buiten kwam, gilden mijn vriendjes. Ik wou dit vuurtje doven met een overgordijn, maar de eigenares was in shock en liep met mij naar de overburen. Deze hadden gelukkig het verstand om het vuur te doven en me onder een koele douche te zetten, waarna ze me naar het plaatselijk ziekenhuis brachten. Daar vertelden ze ons dat ik 1e en 2e graad brandwonden had en dat ze dit gemakkelijk konden behandelen. Na de verzorging kon ik nog steeds niet rechtop lopen. Na 2 weken mocht ik naar huis. Er was een mooie “korst” opgekomen en de rest zou zo wel genezen.
Na enkele dagen kwam deze korst echter los. Hieronder zat allemaal pus. We werden doorverwezen naar het Brandwondencentrum Stuivenberg in Antwerpen. Daar zagen ze direct dat het allemaal 3e graad brandwonden waren. Ik onderging de ergste kwelling van mijn leven. De pus hebben ze met een hogedruksproeier eraf gespoten. Nadien werd er zalf - Flammazine - opgedaan. Ik werd goed ingepakt en kon vanaf toen ook terug rechtop lopen.
Ik kreeg verschillende operaties in anderhalve week tijd. Zo hebben ze o.a. huid van mijn bovenbillen en bibs genomen om deze daarna op mijn rug en armen te transplanteren. Na enkele weken mocht ik naar huis. Vanaf toen kreeg ik elke dag kinetherapie om mijn huid te rekken en soepel te houden.
Ik moest minstens 1x per jaar geopereerd worden, omdat ik volop in mijn groei zat en mijn huid niet meer soepel genoeg was. Elke vakantie bracht ik in het ziekenhuis door en elke woensdagmiddag zat ik op de trein naar Antwerpen en dit tot mijn 18de.