marc Gielen
Marc Gielen is een kunstschilder uit Leopoldsburg.
Benieuwd naar zijn werk? Kijk dan zeker eens op zijn website: www.marc-gielen.be
Maker van "Ecogrammen"
Het woord ecogram, zoals economie en ecologie, vindt deels zijn wortel in het oud-griekse oikos.
Betekende oikos* aanvankelijk gebouw, woonst als onroerend goed, dan kreeg het vrij snel de nuance mee van woning, huishouden. Oikos refereerde hiermee voornamelijk naar de “wij”-groep, met name de grote familie , de inwonenden-van grootvader tot kleinkind-,zelfs personeel waaronder slaven, en naar uitbreiding de aanverwanten, vrienden enzomeer.
Mettertijd omschreef oikos niet enkel de groep, maar ook de set aan waarden die door die groep werd gedeeld, zoals vriendschap, gastvrijheid, respect, hulpvaardigheid.
Uiteindelijk diende het begrip oikos als basis voor een derde sfeer, met name de klassiek-griekse burgerlijke , geordende maatschappij.
Bij Aristoteles vindt deze orde zijn grondslag in de natuur. Zowel de mens, van nature een polisdier (phusei politikon zoion), als ook het maatschappelijke zoals het huishouden, het sociale netwerk, de slavernij, vinden initieel hun ordening in de overkoepelende categorie van de phusis, de natuur en zijn orde, basis voor het goede leven.
Ecogrammen visualiseren wat een maatschappij belangrijk acht. In tegenstelling tot pictogrammen, hun voorverwanten, kenmerken zij zich niet door een stringente en afgelijnde inhoud, maar veeleer door de openheid van het aangeboden beeld dat ruimte laat tot persoonlijke aanvulling en,wat hieruit kan volgen, gedachtewisseling.
Ecogrammen leggen bijgevolg geen code op, zij dwingen niet, evenwel zonder zicht te verliezen in het softe , het veel-betekenende en dus onbeduidende. Zij willen geen markeringen, geen bakens zijn, maar fungeren als vuurtoren of zoeklicht waarlangs de uitbouw en verfijning van de maatschappij mogelijk wordt.
* vroegere studies wijzen meermaals op het antonimisch karakter , zoniet dan toch op de mogelijkheid hiertoe . Zo zou in de laat-grieksklassieke tijd oikos niet enkel woonst als onroerend goed maar ook tent, zeil, of eender welk occasioneel onderak zoals een takkehut of zelfs de blote hemel betekenen , en in die zin zelfs verwijzen naar de (veel oudere) nomadische cultuur. Recent antropologisch beargumenteerd onderzoek van o.m. Deheck en Vanwinter lijkt die mogelijkheid te bevestigen.
(juni 2004)
