susy

4 Maanden na mijn eerste bevalling, wilden we voor een 2de kindje gaan. Aangezien ik een BRCA1-gen heb en mijn eitjes heb laten testen op het gen, moest dit via icsi gaan. Om zeker te zijn dat onze kinderen dit niet kregen, moest ik een mammografie laten doen. Ik weet dat ik toen nog zei dat het wel in orde zou zijn. Dat had ik beter niet gezegd, want blijkbaar was het toch niet zo ok. In mijn rechterborst vonden ze een knobbeltje. Ik merkte daarvoor wel al dat mijn rechterborst pijn deed na de mammografie. Ik vroeg dan ook aan de verpleegster of dit normaal was. Ze wou me niet onterecht ongerust maken, maar haar gezichtsuitdrukking sprak toen al voor zich. 

 

Vanaf dat moment ging het snel. Ik moest een punctie laten doen, een bot-scan en een pet-scan. Toen ik daarna bij de gynaecoloog kwam voor de uitslag, vertelde ze me het nieuws dat ik een kwaadaardig gezwel had van 3,7 cm. Borstkanker triple negatief. Ik had het zelf nooit gevoeld. De gynaecoloog vroeg of het met me ging, maar ik kon alleen maar denken aan wat we hieraan konden doen. En liefst zo snel mogelijk. 

 

Ik ben enorm goed opgevangen door mijn familie en vrienden, maar ook door de gynaecoloog en de mensen van het oncologisch daghospitaal en de sociale dienst. Dit was dan ook meer dan nodig, want je komt terecht in een rollercoaster van onderzoeken die je moet laten doen. Ik kan het allemaal dan ook alleen maar omschrijven als een hele heftige periode in mijn leven. Zeker wanneer je ook nog een kindje van 4 maanden hebt. 

 

Ik moet wel zeggen dat ik altijd positief gebleven ben. Enkel met de trage groei van mijn haar heb ik het soms nog moeilijk. De littekens heb ik aanvaard en horen nu eenmaal bij mijn nieuwe lichaam.